De kermis in dit dorp is klein. Ik zie een draaimolen waar blije kindergezichten proberen een flos van een bal te trekken voor een gratis ritje. De ouders lachend aan de kant en zwaaiend in het voorbijgaan. Een schiettent waar stoere jongens proberen zichzelf en hun vriendin op de foto te schieten. Een tent waar de kinderen aan een touwtje kunnen trekken. Dat is het wel zo'n beetje. De jeugd hangt er wat rond en zingt mee met de laatste top-40 hits, die luid over het kermisterrein klinken. De plaatselijke bevolking heeft aan de rand van het terrein nog een paar sjoelbakken neergezet en een tent waar een stapel blikjes kunnen worden omgegooid. De winnaars krijgen een gratis lot voor de loterij, die 's avonds wordt gehouden. Het hele jaar leeft iedereen naar de kermis toe.

Tijdens de zomer komt de kermis naar de kernen. En is al hier en daar geweest. 's Morgens liep ik over de kermis en zag alles nog ingepakt staan. Het regende en was druilerig. "Om half drie begint het, we verwachten veel publiek, want vanmiddag is het droog". Overal zijn de verwachtingen hoog gespannen.

Kermis

Even buiten het dorp staan
de wagens en de caravans,
de wagens van de vreemdelingen.
Het dorp is in gespannen sfeer.
Nog even en het begint weer
te kolken. Als altijd de verhitte
koppen en de zwoele nachten.
De kermis is weer daar.

Mijn moeder, een meisje nog
zwiert met haar vriendinnen.
Ze zwaaien en laten hun jurken
waaien; ze zijn op hun best
gekleed. Eens per jaar.

Mijn vader, een jongen nog
staat met zijn vrienden op een
kluitje op de hoek van het terrein.
Zij roken een sigaret en zien
rond en kijken er naar.

De plank remt mijn ouders
op hun hoogtepunt. Zij gingen
het hoogst van allemaal.
Maar eens is het gebeurd;
de schommelbaas heeft beslist.
En dan is het weer klaar.

En ik zie het aan. De kermis
trekt voor mij en aan het oog
voorbij. Ik zie de leegte
van de morgen en van dit alles.
En alles wordt na enig tijd
weer ingepakt. De wagens
trekken verder. De rust is weer daar.

Mas Papo