Er is ter gelegenheid van het 15 jarig bestaan van Bernheze voor elke kern van onze gemeente een gedicht gemaakt. Deze kerngedichten hebben in de magazines gestaan die destijds zijn gemaakt. Daarnaast is er van elk gedicht een versie op linnen gemaakt. Deze "schilderijen" zijn officieel overhandigd en hangen in een bibliotheek of cultureel centrum in de betreffende kern. Alleen het gedicht van Heesch had zijn plekje nog niet ingenomen. Afgelopen zondag is het gedicht van Heesch officieel overhandigd. Voor Heesch heb ik destijds de eer gekregen het gedicht te maken. Mooi was het om het nu als dichter van Bernheze over te dragen aan Lex Frunt, de voorzitter van de Pas, tijdens politiek café "Brug". Het hangt nu in de Pas.

Het gedicht bestaat uit twee delen. Het eerste deel gaat terug naar de geschiedenis van Heesch. Voor mij is dat de rijksweg die bepalend is geweest. In het gebied rondom de rijksweg bevonden zich kleine gehuchten die "rotten" werden genoemd. Het waren er 11. Dat verklaart meteen de naam van de heemkundekring. Het tweede deel geeft de situatie van nu aan. Vele mensen die eerst het dorp voorbij reden, wonen er nu. Dat de rijksweg er nog een beetje is zie je aan het woord "voorheen" dat nog te lezen staat op de straatnaambordjes van de Bossche Baan, ´t Dorp en de Graafsebaan.

De allereerste versie van het gedicht was iets langer. Die versie volgt hieronder:

Heesch,

Dorp, eens opgebouwd uit elf rotten
verspreid in ´t weids gebied gevonden.
Armoe heerste en schaars de opbrengst
van schrale en zanderige gronden.

Op de kruising van ´s heren wegen
van noord naar zuid, van oost naar west
en vice versa; van ruiterpad gestegen
tot grote weg der 1e klasse nummer 8
van Brussel naar de Hannoverse grenzen
pleisterplaats voor reizende mensen
wisseling van ´t vermoeide paard.

Hevig strijdtoneel om grond gestreden,
diepe sporen trekkend en veel gebeden.
Sint Petrus waakt over huizen en bedden
maar kon toch zijn kerk niet redden.

Wat weet ik meer nog, dan dat er is geschreven:
De boer die houdt zijn vee: hij is gebleven.
De Rijksweg is in slaap gevallen,
zelfs de naam is ingedut.
Alleen "Voorheen" doet nog denken
aan vroeger tijd.
De rotten samengesmolten tot één geheel;
bebouwd tot aan de grens
door herindeling vastgelegd.
O, Heesch, moeder van Bernheze
in de oksel van nieuwe wegen
Vroeger reden reizigers voorbij
vandaag zijn zij gebleven.

Mas Papo dichter van Bernheze