De komende drie weken een serie over de gedichten die ter gelegenheid van het 15-jarige bestaan van Bernheze gemaakt zijn van alle zes kernen: Dinther, Heesch, Heeswijk, Loosbroek, Nistelrode en Vorstenbosch. Eerst het gedicht, vervolgens de betekenis van de diverse versregels. Soms wordt verwezen naar een gebeurtenis, soms naar een gevoel en andere keer naar een toevalligheid of grappig voorval uit de betreffende kern, maar in alle gedichten hebben alle regels een betekenis. De dichters hebben zich verdiept in de geschiedenis van hun kern. Als eerste is het kerngedicht van Vorstenbosch aan de beurt.

Bij het verschijnen van de Bernhezer Magazines schreef Clemens Geenen het gedicht Vorstenbosch. Op 24 februari 2010 werd het gedicht (gedrukt op canvas) tijdens het verkiezingsdebat 'Stemming in de Stuik' aangeboden aan de Vorstenbossche gemeenschap. Sinds die tijd heeft het een vaste plek in de foyer van gemeenschapshuis De Stuik, het ontmoetingscentrum van het dorp.

Vorstenbosch

Waar de Stuik de mens omarmt
de Leygraaf stroomt van hier naar af
geel en zwart het dorp verwarmt
bouwden boeren op de hoge gronden

Waar plezier en rouw verbonden
en Cunera in processie werd aanbeden
Lambertus zelfs twee kerken kreeg
en een urn verwees naar meer verleden,
is de weg nog steeds van wieg tot graf
leven in het dorpse gras
zijn waar je jeugd ooit was

Daar blijft de dorpeling beamen
tussen bronzen mulder en spelend kind
dat feesten, delen en werken samen
de Vorstenbosschenaar verbindt.

In het gedicht verwijst Clemens Geenen middels de voetbalkleuren geel en zwart naar het sterke verenigingsleven in de hechte kern. Die hechtheid keert in het gedicht ook terug in de regels 'waar plezier en rouw verbonden' en 'dat feesten, delen en werken samen de Vorstenbosschenaar verbindt'. Het zouden holle frasen kunnen zijn, maar niet voor het dorp Vorstenbosch. Geboren worden, trouwen, dood gaan.....je doet het niet alleen in Vorstenbosch.

In het middenstuk wordt gesproken over twee kerken. In 1933 werd de huidige Lambertuskerk gebouwd, terwijl de oude kerk bleef staan, totdat deze in 1956 door een brand werd verwoest. Dat er in vroeger tijden al menselijk leven was op de plek waar nu het dorp is, bleek in 1958. Bij de aanleg van de Schoolstraat werd toen een urn gevonden uit de bronstijd.

De, voor molen Windlust geposteerde, bronzen mulder naar evenbeeld van molenaar Piet Rakels is tegenwoordig een van de belangrijkste iconen in het dorp. Menig fiets- of wandeltoerist heeft zich inmiddels naast de mulder laten fotograferen.

Clemens Geenen vertrok als student ooit uit het dorp, maar keerde na 18 jaar weer terug om er zich definitief te vestigen. Zoals vele Vorstenbosschenaren wilde hij "zijn waar je jeugd ooit was".

Mas Papo dichter van Bernheze