Natuurlijk staat deze week veel in het teken van de val van de Berlijnse Muur. Gebouwd in 1961, omdat er veel mensen gemakkelijk van oost naar west konden komen. Op 9 november 1989 werd de Muur geopend en langzaam maar zeker afgebroken, nu 25 jaar geleden. Toen ik een jaar na het vallen van de Muur in Berlijn was, was de Muur al voor het grootste deel weg. Je kon op sommige straten nog wel zien waar die stond. Achter de Brandenburger Tor op de Pariser Platz stonden kramen opgesteld waar je petten, insignes, horloges en ander oud DDR-materiaal kon kopen en plastic zakjes met stukjes muur erin. De volgende dag dat ik zo'n zakje wilde kopen waren alle kraampjes verdwenen. Voor een van de gebouwen aan Unter den Linden stond nog een wachtershuisje waar twee soldaatachtigen enigszins wereldvreemd naar buiten staarden. Op het brede middendeel een rij stoelen, waar niemand op zat. Ik fotografeerde een half gesloopte Trabant.

Toen wij later Berlijn bezochten was de stad al meer een geheel, de triestigheid was er af en toch was het anders. Die ervaring in Berlijn bracht mij tot het volgende gedicht. Het staat in de bundel "Aanvaart".

Berlijn

Mas Papo