Een gebeurtenis in het gebied waar je woont geeft reden tot dichten. Het kan een cynisch gedicht zijn of een poëtische beschrijving van wat er aan de hand is. Zo staan er in Heesch al een tijdje enkele grote borden met afbeeldingen van prachtige appartementgebouwen. Of ze er komen of niet is niet duidelijk, maar de plaats die ze moeten gaan innemen is nog bezet. Gelukkig is men wel al ver met de sloop van de oude Rabobank gevorderd. De hele bank wordt vergruisd. Van stenen is niets meer te zien. Daar wordt binnenkort begonnen met de nieuwbouw.

Dit komt niet alleen tot uiting in poëzie, maar soms ook in korte verhalen. Hierna een fragment uit een groter verhaal:

... We kwamen Heesch binnenrijden vanaf de Graafsebaan. De prachtige nieuwe rotonde werd geflankeerd door twee afzichtelijke gebouwen, als rotte kiezen in een verder gezond gebit. Een voor een groot deel verkoold gebouw waar we vroeger wel eens een Chinees buffet hebben genuttigd en een restaurant met een grote R op het dak; het eerste restaurant waar we in Heesch ooit koffie dronken. Ze stonden er verlaten en gelaten bij. De op hoge palen bevestigde borden spraken boekdelen. "Hier komen nieuwe appartementen".
Het was zo'n acht jaar geleden dat we hier voor het laatst zijn geweest. Dit was nou niet de meest fraaie entree wat een dorp zich zou wensen. Navraag leerde dat dit al geruime tijd het geval was, maar dat het met de verkoop van de appartementen niet zo'n vaart liep. "Heesch wordt helemaal vol gezet, meneer, er zijn er wel genoeg onderhand". Overigens bleek dat de orthodontist al wel langs was geweest in de Schoonstraat. Na veel wikken en wegen en geharrewar wordt het gebouw, dat plaats maakt voor de al gesloopte Rabobank, als een rijtje scheve tanden iets gedraaid, zodat het een andere schaduw werpt dan de naaste bewoners vreesden...

Ook in Heeswijk gebeuren soms dingen die een gedicht tot gevolg hebben. Bea van Houtum schreef het volgende gedicht naar aanleiding van brieven die in de bus zijn binnengevallen met een mededeling. Het liep allemaal een beetje raar:

Lantaarnpalen

Er kwamen brieven aan huis,
men dacht wat is er nu niet pluis.
Het bericht voor nieuwe lantaarnpalen,
de oude zouden ze weg halen

Zo gezegd, zo gedaan,
maar zo is dit niet gegaan.
Eerst werden de oude weggehaald
en waren er zomaar twee nieuwe neergedaald.

Wat een licht in de straat,
het lijkt wel of je niet meer de nacht in gaat.
Er was iets niet goed gegaan,
toen is er één weer weggedaan.

Ze zijn lager en geven veel licht,
maar het is geen gezicht.
Een paddenstoel op een staaf,
nee, dat is niet gaaf.

We dachten aan een mooie lantaarnpaal,
nostalgisch en geen verlichte zaal.
Romantisch, met een verhaal,
zonde van de oude lantaarnpaal.

Bea van Houtum

Mas Papo dichter van Bernheze