Met hoge snelheid kwam de jongen de bocht omgereden. Het ging te hard, hij begon te slingeren en viel met zijn scooter op de grond. In plaats van te kreunen en te steunen, stond hij op en rende weg. Even later herhaalde zich dit schouwspel. Alleen de jongen was agent en de scooter een motor. De agent kon niet meer remmen, reed tegen de scooter aan en viel ook, zo'n beetje op dezelfde plek als de jongen. Nu was het duidelijk waarom de jongen direct wegrende. Ook de agent sprong op en liep dezelfde kant op als de jongen. Omstanders hadden hem de juiste richting gewezen, een enkeling rende mee om de jongen te pakken.

De rest keek ademloos toe. Omdat de jongen een doodlopende steeg was in gerend, seinde de agent de helpers terug te gaan en riep via zijn intercom zijn hulptroepen op. Hij verdween weer uit beeld en alles kwam tot rust. Op het terras zagen mensen dit tafereel, sommigen met wijd open ogen. Na enige tijd en alle commotie dronk men weer zijn koffie of anderszins. Zoiets gaat weer voorbij, maar blijft bij ieder even hangen.

Gedachten

Ze was de jongste van haar jaar,
en als eerste klaar en gereed
het ambt te vervullen en vroeg
zich af of bijstand was geboden
voor het handelen zoals geleerd
en destijds verplicht gesteld
in geval van nood.

Ze hield de handen op haar
buik in een poging haar nog
ongeboren kind te beschutten
tegen ongewenst gebeuren
en dreiging van buitenaf
de moederlijke waakzaamheid
zo heftig al aanwezig.

Ze werd rood van woede
siste met een mond vol
ergernis van de jeugd van nu
en wat er toch terecht moet
komen van de jeugd van nu
en het zal wel weer zo'n jongen
zijn en te veel gedronken.

Ze kwam snel aangelopen
op sensatie niet bedacht
altijd net te laat om het mee
te maken en het van horen zeggen
eigen te benoemen alsof het eigen is
zo ingeleefd en duidelijk zichtbaar
en vol ervaring door te geven.

Mas Papo