Voie d'eau - Entre deux - Miroir de
Kunst op vakantie Op het eiland waar wij verbleven had de Parijse kunstenaar Dominique Abraham een expositie. Zijn schilderijen tonen het water rondom het eiland. De zee, de rotsen, maar vooral het waterspel tijdens de wisselingen tussen eb en vloed, die daar erg groot zijn en het landschap twee keer per dag compleet laat veranderen. Ik raakte in gesprek met hem, vooral ook omdat hij een gedicht in de ingang van de expositie had gehangen, dat mij erg aansprak. Je bent dichter of je bent het niet... De schilderijen zijn allemaal 130cm bij 62 cm en dragen prachtige namen als: Voie d'eau - Entre deux - Miroir de. Het gedicht van deze week is een (vrije) vertaling van zijn gedicht. Zeeschitteringen
spiegelt zij zich in zichzelf.
Ze grijpt de lucht en
laat zich door hem schuimen
de golven als sop.
Op het strand, juist voor de rotsen
vallen de golven te pletter.
Aan de voet van de kliffen
neem ze de tijd en stroomt
de armen vol en dekt ze af
als met dons.
Als ze zich terugtrekt
is het moment van spelen...
in haar vergeten spiegels.
Ik veroorzaak een storm
en als de wolken breken
verdwijnen de sterren
en kleurt de hemel zand.
Dan, roept de zee een golf
om dit verhaal te verbergen
te vinden in een vijver.
Dominique Abraham / Mas Papo
