In ons dorp had de baas van de lokale ijssalon iets bedacht. Hij nam een bakje, schepte er een paar bolletjes ijs in, deed er fruitblokjes overheen en plaatste er een koekje bovenop. Het geheel noemde hij een "volkstuintje". Er was niet veel keus. Je nam een ijsje met één of meer bolletjes of je nam, en dat was luxe en kon alleen als de portemonnee het toeliet, een volkstuintje. Eens in de maand in de zomerperiode togen we naar onze "IJsboer" om een volkstuintje te eten. In de zon, je volkstuintje en verder aan niets denken.

Hier moest ik aan denken toen ik afgelopen zaterdag in Oss bij Venetia kwam. Gelateria Venezia heet tegenwoordig Venezia Allesandro. De derde generatie heeft de zaak overgenomen. De zaak die afgelopen zaterdag 75 jaar bestond. Regelmatig drink ik daar een cappuccino en zie bij binnenkomst de opgemaakte ijsbakken klaarstaan. Er wordt veel ijs gegeten tegenwoordig en ook 's winters.

IJs

Gevlucht voor afschuw in hun land
streken zij neer in Oss.
Een kar met ijs, twee smaken
vanille, chocolade was hun trots.
De een vertrok naar Rotterdam
de ander bleef zijn stadje trouw.
De zaak werd ingericht en al gauw
was de naam alom bekend.
De smaken werden uitgebreid
door de generatie die volgde.
De derde is nu de baas
en maakt het op zijn beurt eigen.

De andere vaste klanten knikken
mij bij binnenkomen toe;
we kennen elkaar.
Eenmaal op mijn vaste stek gezeten
kan ik alles overzien.

De oude koffie wordt uitgeslagen
op de rand van de la.
Het bakje wordt uitgemeten
en afgestreken en dan is dat klaar.
Het koffieapparaat snort
de stomer sist en schuimt zijn melk
de geluiden van het bereiden
zijn even aangenaam als de koffie zelf.

En tot buiten staat de rij
geduldig en wacht tot zij
aan de beurt zijn. Met grote ogen
zien de kleinsten de vitrine
vol van ijs en smaak en kleur.
Het valt niet mee uit deze keur
een keus te maken.
Doe mij maar drie bollen
en drie verschillende smaken.

Mas Papo