Harmonium Jaren geleden kreeg ik via mijn schoonvader een harmonium. Het instrument was voor die tijd eigendom van de koster van de gereformeerde kerk te Harderwijk. Het werd gebruikt voor de zondagse diensten totdat het elektrische orgel bij de goede man zijn intrede deed. Maar een betere afkomst dan van de koster van de gereformeerde kerk kan een harmonium niet hebben. Tijdens verhuizingen werd veel opgeruimd of weggegooid, maar mijn harmonium ging altijd mee. Eigenlijk is het een sta-in-de-weg, maar ik ben er verknocht aan. Op de toetsen een antiek kleedje van dezelfde stof als de aan de binnenkant bevestigde lapjes voor de klankgaten. Een kleine standaard van bewerkt hout voor de bladmuziek is er bovenop geschroefd. Ik speel er zelden op en als ik de klep openschuif en begin te spelen, waait het stof me om de oren. Maar ja, muziek... Het harmonium is rond 1850 uitgevonden en speciaal voor het instrument is er in de loop van tijd door verschillende componisten muziek geschreven. Het (sommigen noemen het een traporgel, maar dat vind ik wat oneerbiedig, net zoiets als pingpong voor tafeltennis) wordt zelden gebruikt in de moderne muziek, maar beleeft op dit moment een opkomst. In de jaren zeventig was er een popgroep die alle nummers op de elpee voorzag van harmoniummuziek: Dr. Strangly Strange. Harmonium in popmuziek
maar ook het avonduur,
tekenen muziek;
voor slechts die tijd en duur.
In de hal; de voorste deur
geeft toegang tot alleen op en na
zondagsrust en avondmaal.
Links bij binnenkomst
doet mij turen daar naar voren,
ingericht voor zondagmorgen.
Het pompen van de balg
weerklinkt dan in mijn oor;
vox humana standaard aan.
Een zachtjes ruisen;
de trilling wordt volbracht;
Het hijgend hert der jacht ontkomen
was wel het meest voorstelbaar lied.
Tot Docter Strangly Strange:
"This song is for the collection of the harmonium"
Mas Papo
