Het jaar 2012 is bijna voorbij. Een bewogen jaar, zoals elk jaar. Een jaar waarin veel is gebeurd, maar ook een jaar waarin niets is gebeurd. Het is voor iedereen en voor alles, altijd weer betrekkelijk. Wat werd verwacht is voorbijgegaan zonder dat er iets gebeurde. En er gebeurde dingen die niemand zag aankomen, dingen die compleet onverwacht gebeurden. Dat maakt een jaar verrassend. Positief of negatief. In de Arabische wereld is het nog steeds gespannen. We hebben nog steeds onze euro. Het samengaan met Maasdonk gaat definitief niet door. Inmiddels weer een nieuwe burgemeester. Enkele dierbaren zijn overleden.

Mijn tweede jaar als gemeentedichter zit er op. Ook dit jaar ben ik verwend met diverse ingezonden gedichten. Enkele vaste inzenders (dank daarvoor) en enkele enkelen (ook dank daarvoor) stuurden hun zielenroerselen weer op in dichtvorm. Zo verscheen de rubriek weer, met in de ene week een gedicht van een inzender en de andere week mijn eigen gedicht, in deze Bernhezer (ook weer dank voor de plaatsing). Vanaf maart heb ik mijn eigen gedicht van de week mogen voorlezen op WanFM, onze plaatselijke radiozender. Ben zelfs als “item” betiteld. Omdat ik altijd moeite heb met het lezen van andermans gedichten waren er die weken extra gedichten die te maken hadden met wat mij zoal bezighield. Zoals ieders gedicht te maken heeft met wat hem of haar bezig houdt. Ook de reacties die ik kreeg steunde de voortgang. En dat was ook de bedoeling.

In terugdenken aan het voorbije jaar is er tijd voor bezinning en afscheid.

Oudjaar 2012

Vanaf hier wens ik iedereen een goede bezinning en vervolgens een prettig einde van 2012 en meteen een goed begin van 2013.

Mas Papo dichter van Bernheze