Home

Gedichten

Verhalen

Radio

Actief - Agenda

Diversen

Sportgejuich

Het café ging ik maar niet binnen. Het zag er erg Oranje uit allemaal. Ik heb mij niet versiert in malle pakken of getooid met vreemde hoeden. En ik weet dan niet zo goed wat te zeggen. Een mond vol tanden, dat dan wel, maar ik weet verder van niets. Je wilt toch wel de juiste dingen zeggen. Van "die en die deed het daar en daar toch een stuk beter" en "die andere heb ik toch wel eens in zo'n zelfde positie raak zien schieten" en "twee jaar geleden zag ik in hem al een enorm talent". Aan dat soort uitspraken kan ik me niet wagen, want te weinig verstand van zaken. Zoals ik binnenkort ook de poule van de Tour de France niet kan invullen, omdat ik het voorseizoen voor het grootste gedeelte gemist heb. En zo weet ik ook niet wie de hoogste ranking heeft als het gaat om tenniswedstrijden. Maar de televisie staat wel aan. En zit ik klaar met een drankje in mijn favoriete stoel. En op de juiste momenten juich ik. Alleen ziet niemand hoe blij ik ben. Want ik juich in stilte.

Na de euforie van de overwinning keert de rust weer terug. Zoals gezegd: ik juich in stilte, maar achter die stilte gaat een gelukzalig gevoel schuil. Later in mijn droom zat ik aan tafel met de andere spelers. We aten en dronken wat en lachten naar elkaar en feliciteerden elkaar nog maar eens. Het werd laat en je bent toch voetballer, dus gedisciplineerd vertrokken we naar onze slaapvertrekken. We praatten nog wat na, maar de drank en de roes overwonnen; ik viel in een diepe slaap. De leverancier van mijn laptop had een carnavalslied geschreven. Het was een makkelijk refrein dat ik zo kon meezingen. Ik heb de tekst genoteerd in het boekje op mijn nachtkastje. Toen ik wakker werd gemaakt door mijn kamergenoot, lag het boekje er niet meer. Maar de tekst klonk nog duidelijk door; ik was hem niet vergeten. Tijdens het ontbijt vertelde ik van wat ik 's nachts had meegemaakt. De trainer wist me te vertellen dat ik me moest uiten als er gescoord werd.

Met een tevreden lach op mijn gezicht, zoiets kun je voelen, werd ik wakker. Juichen zal ik voortaan luider doen. Het lied ben ik grotendeels kwijt, maar rond februari volgend jaar zal het wel weer terug zijn.

Mas Papo